Dankbaar

Het bericht komt als een donderslag bij heldere hemel en verrast ons compleet. Een goede vriendin van ons is getroffen door een herseninfarct en ligt in het ziekenhuis. Het enige dat we kunnen doen is afwachten hoe het verder gaat. Het nieuws dringt nog niet echt tot me door. Het is zo onwerkelijk. Ik loop als een verdoofde zombie door het huis. Ik voel me onrustig en wil wat doen, maar weet niet wat. Ik voel de behoefte aan contact en om het aan zoveel mogelijk mensen te vertellen.

Mijn gedachten dwalen af naar Oudejaarsavond. Het was zo’n gezellige avond en we hebben samen zo gelachen. Er was niets wat erop wees dat ze drie dagen later in behoorlijk kritieke toestand in het ziekenhuis zou liggen. Ik ben blij en dankbaar dat we oudjaar samen hebben gevierd. Dit onverwachte onheil bevestigt voor mij weer eens dat het belangrijk is om zoveel mogelijk dingen in het leven te vieren. Uiteindelijk zijn dat toch de momenten waar je later in je leven met plezier op terug kijkt. Mijn vriendin is goed in het vieren van het leven. Ze is een zorgzame levensgenieter. Ik denk terug aan haar huwelijksfeestje van afgelopen voorjaar, ik zie haar voor me op haar vijftigste verjaardagsfeest en herinner me de fijne momenten dat ze er voor me was toen ik zelf ziek was. Ik hoop dat ik haar net zo kan ondersteunen als zij bij mij heeft gedaan. En dat ze goed hersteld natuurlijk.

’s Avonds krijgen we via de app gelukkig de eerste positieve berichten. Ze is bij, reageert soms op vragen en kan drie vingers van haar verlamde hand een klein beetje bewegen.  Nu is het afwachten hoe het herstel verder gaat verlopen. We zijn hoopvol gestemd.

Deze Kerst heb ik me voor het eerst in twee jaar weer fit en energiek gevoeld. Twee jaar geleden zat ik midden in de zware chemo’s en vorig jaar was ik nog doodmoe van de hyperbare zuurstoftherapie. Dit jaar sjouw ik echter met boodschappentassen, maak een kerstmenu en diverse hapjes, verbouw samen met Frans de woonkamer en tuig de kerstboom op om familie te ontvangen en samen kerst te vieren. Twee jaar lang hebben mensen voor mij gezorgd. Ik vind het heerlijk dat ik nu ook weer een beetje voor anderen kan zorgen. Dat herstelt de balans. Ik ben dankbaar dat ik dit weer allemaal kan. En ik ben dankbaar voor mijn lieve familie en trouwe vrienden.

Alleen de kerstkaarten zijn er dit jaar bij ingeschoten. Daarom wens ik iedereen een schitterend 2017 met veel momenten om samen te vieren en in dankbaarheid op terug te kijken.