Overweldigend

Gisteren ben ik vijftig jaar oud geworden! Ik voel me blij en dankbaar dat ik deze leeftijd heb mogen bereiken. Hoewel ik mijn verjaardagsfeestje pas ergens in januari wil houden en ik van plan was de dag van mijn verjaring rustig samen met Frans te vieren, is het één van mijn mooiste en onvergetelijkste verjaardagen uit mijn leven geworden.

De dag was rustig begonnen. Ik had lang geslapen en we hebben samen knus op de bank ontbeten, luisterend naar de top 2000, terwijl op mijn mobieltje de felicitatie appjes binnenstroomden. Ik las nog wat verjaardagskaarten voor, die ik pas die dag mocht openen en voelde me heel tevreden. Frans vroeg of ik het niet erg vond dat hij geen cadeautje voor me had. Ik antwoordde dat een dagje samen met hem doorbrengen nog altijd het leukste cadeau is dat ik me kan wensen. Ik vond het wel enigszins opvallend dat hij drie keer achter elkaar zei dat hij helaas geen cadeautje voor me had, maar er ging geen belletje rinkelen. Er waren immers wel meer verjaardagen geweest waarop ik geen cadeautje had gekregen.

Frans stelde voor om lekker samen te gaan wandelen op de Posbank en dat vond ik een goed idee. We zouden rond half twaalf vertrekken. Dan hadden we alle tijd voor de wandeling en zouden we op tijd terug zijn voor een paar goede vrienden die tussen drie en vier uur ’s middags op bezoek zouden komen. Toen ik bijna klaar was voor vertrek, besloot Frans nog even te gaan drummen. Ik zocht hier niets achter en ging er rustig bij liggen op de bank. Ik voelde me bijzonder relaxed. Pas later hoorde ik dat het drummen een list was geweest om tijd te rekken, zodat we niet te vroeg zouden aankomen op de afgesproken plaats. Mijn eerste vermoeden dat er misschien iets aan de hand was, ontstond toen ik brood wilde smeren om mee te nemen en Frans met een geheimzinnig glimlachje om zijn mond zei dat we daar wel een soepje zouden eten. De manier waarop hij dit zei wekte mijn achterdocht en ik vroeg of hij wel zeker wist of het restaurant open was op zondag.

Ik kreeg het vermoeden dat er op de Posbank misschien een paar goede vrienden zouden zijn om met ons mee te wandelen of wat familieleden, dat kon ook. Ik rekende op een kleine, leuke verrassing en spinde als een tevreden poes. In tegenstelling tot wat mensen vaak van mij denken, houd ik van verrassingen. Ik vind het leuk als mensen mij verrassen. Ik word er blij en opgewonden van als een klein kind. Mijn vermoeden werd bevestigd toen ik een goede vriendin van ons bij hun auto zag staan. Ik dacht nog: ‘zie je wel, een leuke, kleine verrassing’.

Ik was op geen enkele manier voorbereid op de verrassing die me te wachten stond toen ik het markante gebouw van het Posbank Paviljoen binnenliep en ik met geklap en een luid gezongen ‘lang zal ze leven’ werd begroet door een grote schare mensen, waarin ik steeds meer familieleden en vrienden herkende. Ik werd overweldigd door ontroering en blijdschap en lachte en huilde tegelijk. Ik was totaal overdonderd. Misschien naïef, had ik er niet bij stilgestaan dat mensen wellicht mijn verjaardag zouden willen vieren. Ik had het echt helemaal niet verwacht en dat maakte het ook zo bijzonder. Eén voor één ging ik iedereen begroeten en huggen. Het voelde als een warm bad. Dat ál deze mensen speciaal voor mij waren gekomen en blijkbaar blij zijn dat ik er ben, deed me gloeien van trots en emotie. Ik was helemaal in mijn element en fladderde als een vlinder langs alle personen in het gezelschap om even een paar woorden te wisselen, samen te lachen of te knuffelen. Dit is voor mij veruit het mooiste cadeau wat ik kan krijgen: het gezelschap van dierbare mensen om me heen.

Frans had dit alles georganiseerd in samenwerking met mijn zus en een vriendin en geheel buiten mijn weten om. Ik had er niets van gemerkt, tot die opmerking over de soep. Frans vertelde dat het lastig was geweest om het voor mij geheim te houden, omdat we gewend zijn bijna alles met elkaar te bespreken. Hij vertelde dat hij verschillende scenario’s had overdacht. Zo was er bijvoorbeeld de mogelijkheid dat ik geen zin had om te wandelen op de Posbank en ik iets heel anders had willen doen op mijn verjaardag of dat het spetterde van de regen, dan zou het moeilijk geweest zijn mij mee te krijgen. Maar ik ging verbazingwekkend makkelijk overal in mee en liet me, geheel tegen de verwachting in, leiden als een mak schaapje.

Voor de uitnodiging had hij zich beperkt tot familie en een groepje vrienden uit de buurt. De vrienden die verder weg woonden of waarvan hij dacht dat het leuker was hen onder vier ogen te spreken had hij niet uitgenodigd. Het idee was een paar weken van tevoren ontstaan. Contacten verliepen telefonisch of via de mail, want ik ben nu eenmaal nieuwsgierig en raadpleeg regelmatig de telefoon van Frans om zijn appjes voor te lezen. Frans was blij verrast dat bijna iedereen kon en aanwezig wilde zijn. En zo stonden er voor mijn vijftigste verjaardag bijna vijftig mensen voor mij te zingen en te klappen! Een overweldigende ervaring.

Voor iedereen stond een heerlijke lunch met soep en broodjes klaar. Na de lunch gingen de meeste gasten naar huis, maar met een klein groepje maakten we nog een wandeling over de glooiende heuvels van de Posbank. Eenmaal thuis was ik misselijk van vermoeidheid en lag ik met een knetterende hoofdpijn in bed te stuiteren van de adrenaline die door mijn aderen kolkte van alle opwinding en de indrukken die ik moest verwerken. En ik straalde van puur geluk. Mijn mooiste verjaardag ooit.

foto feest

3 Reacties

  1. Wat een fantastische verrassing voor je 50e verjaardag. Nog van harte gefeliciteerd en ik wens je heel veel fijne jaren samen met Frans.

Laat een reactie achter bij RobertReactie annuleren