Winkelen

Afgelopen jaar was een goedkoop jaar. Ik heb geen enkele winkel vanbinnen gezien en ook shoppen via internet heb ik tot een minimum beperkt. Winkelen is geen hobby van mij. Als kind had ik er al een hekel aan om met mijn moeder naar de stad te gaan en langs alle etalages te drentelen of eindeloos te staan treuzelen bij de kledingrekken. Ik was meer van het type doelgericht een winkel binnenstappen en tien minuten later weer met het gewenste artikel naar buiten komen. Mij zul je niet snel in een stad aantreffen om gezellig te gaan shoppen.
Maar vandaag is een uitzondering. Ik heb er zin in om eens lekker kleding in te kopen. Sportkleding wel te verstaan. Frans heeft een vrije dag en samen brengen we een bezoek aan de Decatlon in Apeldoorn. Al snel loop ik enthousiast rond met een arm vol T-shirts, broeken, shorts en truitjes die ik allemaal ga passen, waarna driekwart afvalt, omdat het niet past of ik het toch niet mooi vind staan als ik het aanheb. Frans vraagt of ik niet moe ben, en ik constateer verbaasd dat ik blaak van de energie. Telkens vind ik weer ergens een nog leuker shirt of beter passend broekje, die ik dan weer omruil met mijn bestaande keuze. De oogst van de dag is: vier T-shirts, één short, één wandelbroek van stretch, twee sportbh’s (uitzonderlijk dat ze die in mijn maat hebben) en een zacht truitje. Frans heeft in de tussentijd niet stil gezeten en is gezwicht voor twee T-shirts, een shirt met lange mouwen, een wandelbroek van stretch, twee paar sokjes en een camel bag met rugzakje. De kassière gooit alles in een grote plastic zak en dan lopen we tevreden de winkel uit.
Plotsklaps komt de vermoeidheid opzetten. Frans gaat in de grote AH snel twee maaltijdsalades kopen, die we even later in de auto verorberen met het eveneens gekochte plastic bestek, omdat het buiten pijpenstelen regent. De rest van de avond zijn we bezig met het verwijderen van de kaartjes en het losknippen van de labels, terwijl de bank bezaaid ligt met onze nieuwe kleding aankopen. Af en toe is winkelen best leuk.