Na onze fietsweek in Italië rijden we naar het plaatsje Nova Gorica net over de grens tussen
Italië en Slovenië. Frans gaat een week lang als hulpinstructeur cursisten begeleiden bij hun eerste paragliding ervaringen in de lucht. Hij helpt ze met wegstarten, geeft theorieles en houdt tandeminstructievluchten.
We strijken neer in ‘Kamp Lijak’, een camping op 400 meter van de landingsplaats. In eerste instantie word ik afgeschrikt door de aanblik van een krakkemikkig ogend gebouw. ‘Ze zullen toch wel douches hebben?’, zo vraag ik me af. Als ik het gebouwtje binnenloop voor een toiletbezoek tref ik een verrassend vrolijk en modern interieur aan. Gelukkig.
In de loop van de week ga ik me steeds meer thuisvoelen op deze camping, die gerund wordt door een hardwerkend jong stel met twee kleine kindjes. Ze hebben grootste plannen en willen van Kamp Lijak een buitensport centrum maken.
Voorafgaand aan de vakantie had ik op diverse sites informatie verzameld en allerlei uitstapjes gepland, maar in de praktijk lijkt dit toch lastig uit te voeren. Het is voor mij een hele klus om de camper rijklaar te maken, dan nog een eind te rijden en dan óók nog energie te hebben voor een uitstapje. Gelukkig heb ik twee leuke vrouwen ontmoet die me helpen met het opklappen van het bed, die Frans in alle vroegte de berg op rijden en die zelfs voor me afwassen. Samen maken we 
uitstapjes naar de grotten van Postonja, de azuurblauwe kloof van de Tolminka rivier en het meer van Tolmin. Het is heel gezellig samen en ik ben blij met hun gezelschap. Ook kijken we samen naar de paragliding kunsten van onze mannen, zowel bij de start als de landing.
Eén van de vrouwen heeft net als ik Sociale Geografie in Nijmegen gestudeerd en we halen samen herinneringen op aan onze studietijd. We bespreken docenten, excursies, vakken en stages in het buitenland. Dat gebeurt niet vaak, dat ik iemand tref die dezelfde studie heeft gevolgd als ik.
Slovenië heeft een prachtige natuur, met frisgroene bossen, rotsige heuvels vol watervallen en azuurblauwe rivieren, kloven en hangbruggen. Het is een land voor buitensporten als kanoën, raften, paragliden, mountainbiken en fietsen, maar de nationale sport in Slovenië is wandelen. Iedereen houdt er bijna van wandelen.
Ik wil er heel graag nog een keertje terug, want ik heb nog lang niet alles gezien. Ik wil nog naar de 
echt besneeuwde toppen bij Bovec, wandelingen maken in de Julische alpen, zwemmen in de Soca rivier, naar de kustplaatsjes Piran en Koper, de hoofdstad Lublijana bezoeken en de meren van Bled en Bohinje bekijken.
Na afloop van de cursus heb ik nog twee extra dagen met Frans, die we doorbrengen in Kobarid gelegen aan de Soca rivier. In de regen maken we een wandeling naar de Kozjak waterval, waarbij we bijna struikelen over de zwartgele 
salamanders. De volgende dag maken we een wandeling door de bossen die gedeeltelijk door de loopgraven van de Italiaanse troepen uit de eerste wereldoorlog leidt. Via spectaculaire trappen klimmen we steeds hoger en hoger voor een prachtig uitzicht. Er is hier hard gevochten en er zijn ontelbaar veel doden gevallen. Aan het eind van de middag rijden we via Bovec naar de Julische Alpen alvast een stukje richting huis. De vakantie zit er weer op. Het heeft me goed 
gedaan. Ik ben helemaal uitgerust, op krachten gekomen en mijn conditie is sterk verbeterd. Ik voel me weer gezond en vitaal. Klaar om het gewone leven weer op te pakken. De toekomst lonkt. 
