Dinsdag 25 oktober ging een lang gekoesterde wens in vervulling: ik heb een lezing gegeven over mijn boek en mijn ervaringen met borstkanker. Eigenlijk was het geen echte lezing. Ik werd namelijk geïnterviewd door een journaliste. Zij stelde de vragen en ik gaf de antwoorden. Dat vond ik een gemakkelijkere vorm dan zelf een hele lezing in elkaar zetten. De dag tevoren was de journaliste bij ons thuis geweest om de sfeer te proeven en de voorgestelde opzet met vragen aan mij voor te leggen. We zouden niet ingaan op het ziekteproces, maar op mij als persoon en hoe ik met de kanker was omgegaan.
Ik kreeg een compliment van de journaliste; ze had mijn boek in één adem uitgelezen, kon er niet mee stoppen. Ze vond het echt goed geschreven. Alle zinnen volgden elkaar logisch op vertelde ze, waardoor je blijft lezen. Ze denkt dat het boek veel mensen tot steun kan zijn en dat mensen er zinvolle informatie uit kunnen halen, omdat ik alles heel nauwkeurig heb beschreven. Wauw wat een compliment, ik bloosde ervan.
Op de avond zelf was ik behoorlijk gespannen. Wat zou mijn publiek van het verhaal vinden? Met schrijven denk ik niet zo na over wat mensen ervan zullen vinden, daardoor ben ik op papier meestal openhartiger dan in gesprekken. Ik keek naar de gezichten die op mij gericht waren, maar kon er niets uit afleiden. Het was muisstil. Zou mijn verhaal voldoen aan hun verwachtingen? Zouden ze er iets aan hebben en het boeiend vinden?
In eerste instantie was ik teleurgesteld dat er maar tien mensen op mijn avond verschenen. Maar uiteindelijk was het precies goed zoals het was. Een klein groepje waardoor de sfeer intiem en veilig was. Na een korte introductie van mezelf, begon de journaliste met de vraag wat schrijven voor mij betekent. Aan de hand van de volgende vragen ontvouwde het verhaal zich als vanzelf. Af en toe vulde de journaliste wat aan en we lazen om de beurt korte passages uit het boek voor. Mooie muziek maakte het tot een geheel en gaf mensen tijd voor hun eigen gedachten en gevoelens.
Na afloop kreeg ik positieve reacties. De mensen waren onder de indruk en hadden het een mooie, inspirerende avond gevonden. Geheel boven mijn verwachting verkocht ik vijf boeken die ik allemaal persoonlijk heb gesigneerd. Het was fijn om te doen en ik kijk er met genoegen op terug. Het is mijn wens om vaker een lezing te geven over mijn boek en mijn ervaringen met borstkanker. Ik hoop dat het mensen inspireert en kracht geeft, hen aan het denken zet of helpt bij de verwerking van wat ze zelf hebben meegemaakt.
