Dikke arm

De afgelopen weken heb ik bijna ongemerkt een steeds dikkere arm gekregen. Eerst kreeg ik een harde, rode plek op mijn bovenarm, daarna zwol mijn onderarm op en op een ochtend werd ik wakker met een dikke, stijve hand. Nu ben ik wel gewend dat mijn rechterarm af en toe opzwelt van het vocht, maar tot nu toe kon ik dat met oefeningen altijd zelf weer wegkrijgen. Ik heb een heel lijstje met oefeningen die ik elke ochtend nog voor het aankleden netjes afwerk en ’s avonds in bed masseert Frans mijn arm om het vocht via de rug en de schouders af te voeren. Maar nu kreeg ik het vocht niet meer weg.
Dus contact opgenomen met de lymfetherapeut. Om te beginnen meet zij om de vier centimeter mijn beide armen op en stopt de gegevens in de computer. Mijn rechterarm is flink in omvang toegenomen sinds de laatste meting in juli en dat betekent meer vochtophoping. De uitslag is: sterk lymfoedeem. Gelukkig verwacht de lymfetherapeut dat ze mijn arm met massage en taping wel weer redelijk slank kan krijgen. Ik krijg nu twee keer per week een lymfedrainage massage en mijn rug en arm worden ingetaped om de vochtafvoer te bevorderen.
Ik word van de behandeling heel erg moe en ben die dag nauwelijks tot iets in staat. Maar voor het goede doel heb ik dat er graag voor over.

Na de eerste twee behandelingen is mijn arm echter nog meer opgezwollen en ik voel me net een Michelin mannetje: ik kan de arm nauwelijks meer buigen. Voor het eerst verlang ik naar een TEC, een elastische kous, een hulpmiddel waar ik eerst echt niet aan moest denken. Door het vocht ontstaat een hoge druk in het weefsel wat een bijzonder onaangenaam gevoel geeft, de TEC geeft tegendruk en daardoor verlichting.

De lymfetherapeut legt uit dat door de operatie en de bestraling mijn lymfevaten kapot zijn gemaakt. Op een poster toont ze het lymfevaten stelsel van het menselijk lichaam en ik begrijp dan wel waarom de afvoer van het vocht blokkeert. De buik, de oksels en de liezen zijn de hoofdwegen van het lymfestelstel en bij mij is de totale hoofdweg van de rechterarm afgesloten. Het vocht moet zijn weg vinden via minuscule vaatjes die waarschijnlijk door de bestraling ook nog stuk zijn gegaan. De lymfevaatjes zijn heel teer en kunnen door druk van buitenaf gemakkelijk dicht gedrukt worden. Daarom raden ze aan om geen rugzak te dragen, slaap ik altijd op mijn linkerzij en ben ik beducht voor mensen die me vriendschappelijk op mijn schouder slaan.

De toevoer is in tact, maar de afvoer is grotendeels geblokkeerd. Daarom is het verstandig om de toevoer te beperken. Dit betekent bijvoorbeeld mijn arm zo min mogelijk blootstellen aan zon,  warmte, extreme kou of temperatuur wisselingen. Maar ook statische belasting van de borstspier, zoals het dragen van een boodschappen tas of het tillen van een zware doos wordt afgeraden. Bewegen maar niet belasten is het devies. Beweging stimuleert de afvoer van het vocht. Het goede nieuws is dan ook dat ik wel voorzichtig mag tennissen en tafeltennissen met de arm, hardlopen is prima en zwemmen wordt sterk aanbevolen. Van de week toch maar eens een duik nemen in het overdekte zwembad bij ons in de buurt.

Het grootste risico op een dikke arm komt echter van virussen en bacteriën. Waarschijnlijk is het griepvirus dat ik in januari heb opgelopen de boosdoener. Een simpele verkoudheid, een ontsteking aan je kies of een wondje aan je vinger kan al lymfeoedeem uitlokken. Het dragen van huishoudhandschoenen wordt gepropagandeerd en kwetsuren aan de arm moeten zoveel mogelijk worden vermeden. Tenslotte is vliegen door het drukverschil ook een risico om het oedeem te laten toenemen.

Ik heb ergens gelezen dat lymfeoedeem progressief is en ik vraag aan de lymfetherapeut hoe dat zit. Het blijkt dat als je last hebt van vocht dat niet kan worden afgevoerd, er een hoge druk ontstaat in de lymfevaten waardoor de in het vocht aanwezige eiwitten door de vaatwand naar buiten worden geperst. De eiwitten komen in je onderhuidse weefsel terecht en kunnen niet meer terug de lymfevaten in. In de loop der tijd vindt er een opstapeling van eiwitten plaats, dat zorgt voor een verharding van het weefsel, waardoor de afvoer van het vocht nog verder wordt bemoeilijkt. Ik was nogal verbaasd dat het lichaam de eiwitten niet opruimt, maar daar gewoon laat zitten.
In het beginstadium kunnen de eiwitten nog worden verdeeld door massage en kan de arm weer soepel worden, als het echter al te ver gevorderd is dan is de verharding blijvend. Gelukkig ben ik er op tijd bij en zijn de verwachtingen goed.

Geef een reactie