Feest

Zaterdag 23 januari geef ik voor familie en vrienden, die me afgelopen anderhalf jaar intensief hebben ondersteund met onder andere ritjes naar het Arti, soepjes in de diepvries of een luisterend oor, een feest. Het feest is drieledig: om te vieren dat ik de magische grens van vijftig jaar heb mogen bereiken, dat de behandeling van mijn borstkanker is afgerond én de geboorte van mijn boek ‘Expeditie borstkanker’.

Om op mijn feestje goed voor de dag te komen laat ik me in de voorafgaande week flink verwennen. Van mijn moeder heb ik een bon gekregen voor een gezichtsbehandeling. De schoonheidsspecialiste kent me nog, hoewel ik er voor het laatst geweest ben vlak voor ons trouwen en dat is toch alweer bijna tien jaar geleden. Toen zei ze nog dat mijn huid gezond was en niets nodig had. Nu zegt ze dat mijn huid er vaal en moe uitziet. Bovendien heb ik een hele dunne huid gekregen. Jakkes, dat wil ik helemaal niet horen. Ik geniet van de gezichtsmassage en de warme stoom op mijn gezicht.

Ook ga ik die week voor het eerst sinds anderhalf jaar weer naar een kapper. Mijn oude vertrouwde natuurkapper zat in Nijmegen, maar dat vind ik te ver weg, dus pluk ik op goed geluk een kapper van internet en maak een afspraak. Als ik binnenkom knipper ik even met mijn ogen, want deze kapper lijkt als twee druppels water op een parapentvriend van ons. Het zou zomaar zijn broer kunnen zijn. Vooraf had ik me enigszins zorgen gemaakt of het wel zo’n goed idee was om zo kort voor mijn feest naar een onbekende kapper te gaan. Ik vind het moeilijk om aan een kapper uit te leggen wat ik wil met mijn haren. Als snel ontspint zich tussen de kapper en mij een bijzonder interessant gesprek over ziekzijn, kracht en die dingen doen die je wil doen in je leven. Door het fijne gesprek is mijn kapsel ineens bijzaak geworden, zoals ik dat wel vaker heb na intense ontmoetingen. Maar gelukkig kan ik ook over mijn haren tevreden zijn.

En dan is er nog de ‘Verwendag’ van het Inloophuis voor kankerpatiënten en hun naasten. Een dag met allerlei verwenworkshops, zoals onder andere een fotoshoot, knutselen, kleuradvies, nagelstyling en haaradvies. Als ik binnenloop kom ik in een kakofonie van geluid terecht en ik heb de neiging om direct rechtsomkeer te maken. Zo’n drieëntwintig vrouwen zitten om de keukentafel aan de koffie en ik heb helemaal geen zin om me in dit gezelschap te mengen en sociaal te doen. Maar ik blijf braaf zitten. Uiteindelijk komt het allemaal goed: ik krijg een heerlijke voetmassage, heb een leuk gesprek met een vrijwilligster over mijn boek én ga op de zolder een dutje doen. De les die ik van die dag heb opgestoken is om duidelijk te zijn in wat ik wil en waar ik behoefte aan heb. Het is uiteindelijk een hele leuke dag geworden. Een echte verwendag.

Op de dag van het feest hul ik mij in miDorothé leest voorjn nieuwe jurkje, trek mijn grijze laarsjes aan en laat me door Frans naar de feestlocatie rijden. Al snel stromen de gasten binnen en kan ik iedereen hartelijk verwelkomen. In een korte speech bedank ik mijn familie en vrienden en neem ik hen mee naar markante punten uit mijn expeditie door stukjes uit mijn boek voor te lezen. Het is de eerste keer in mijn leven dat ik een speech houd en ik ben trots, omdat ik vind dat het goed gelukt is. Aan het einde roep ik Frans naar voren om hem en plein publiek te huldigen voor zijn liefde en steun tijdens mijn  lange weg naar genezing. Ik had willen vragen om een luid applaus voor Frans, maar helaas ben ik dat vergeten. Dan toosten we met alle aanwezigen op het leven en dat wat ons verbindt: liefde en vriendschap.

De sfeer is fijn, de locatie gezellig en het eten is heerlijk; een buffet van allemaal kleine hapjes met voor elk wat wils. Ik heb me er niet mee bemoeid en alles aan het vakmanschap van de kok overgelaten en dat is een goede keuze gebleken. Ik vind het leuk om te zien dat familie en vrienden mengen en geanimeerde gesprekken voeren. Dat mensen elkaar ontmoeten en leren kennen op mijn feestje. Zelf probeer ik met zoveel mogelijk mensen even contact te maken, maar het lukt me niet om iedereen te spreken.

De tijd vliegt voorbij en voor ik het weet is het alweer tijd om naar huis te gaan. Het was voor mij een feest om nog jaren met plezier op terug te kijken. Een bijzondere dag, met bijzondere mensen voor een bijzondere herinnering. Ik voel me dankbaar.

 Dorothé leest voor

 

Geef een reactie