Samenloop voor Hoop

Vrienden van ons hadden maanden geleden al gevraagd of we hen wilden sponsoren en aanmoedigen tijdens de Samenloop voor Hoop marathon, een 24-uurs wandelestafetteloop om geld in te zamelen voor kankeronderzoek. Ik had er nog nooit van gehoord, maar vond het een sympathiek doel. En zo reed ik afgelopen zaterdag naar de voetbalvelden van Eibergen, waar ik de auto parkeerde op een groot weiland en waar de vrolijke muziek me al tegemoet schalde. Ik had geen idee wat ik kon verwachten. Ik besloot eerst maar eens rustig rond te kijken, dan zou ik mijn vrienden vast wel snel vinden. In de verte zag ik in ieder geval al onze camper staan die we aan hen hadden uitgeleend, zodat ze tussendoor een tukkie konden doen om even uit te rusten.

Bij een stand kocht ik voor vijf euro een papierenzak die ik mocht versieren en waar later – tijdens de lichtceremonie – een kaars in zou komen. Ik wist eigenlijk niet goed wat ik op de zak moest zetten, dus kleurde ik een groot hart met de tekst ‘hou van het leven’. Daarna liep ik een stukje van het parcours en zag dat er al honderden, misschien wel duizenden zakken (ik kon niet zo goed getallen inschatten) langs de rand van het parcours waren gezet. Het was ontroerend al die zakken met tekeningen, herinneringen en aanmoedigingen te zien staan.

Na een uurtje rondsnuffelen had ik mijn vrienden nog steeds niet gevonden en ik besloot de hulp in te roepen van de whatsapp. Niet snel daarna konden we elkaar omhelzen. We waren nog net op tijd voor de lichtceremonie die om half elf begon. De survivors – mensen die waren genezen van kanker – droegen fakkels om de hoop brandend te houden voor de mensen die op dit moment ziek zijn en strijden tegen kanker én om de mensen te herdenken die in die strijd zijn gesneuveld. Er werden mooie speeches gehouden met woorden van troost, waarvan ik dacht: ‘die moet ik onthouden’, maar die ik toch weer vergeten ben. Ik leerde dat het evenement niet alleen wordt gehouden om dierbaren te gedenken en mensen met kanker een hart onder de riem te steken, maar vooral om het leven te vieren. En dat vond ik een prima insteek. Een jonge vrouw van 34 jaar vertelde haar persoonlijke verhaal over haar strijd tegen borstkanker. Ze vertelde open en eerlijk haar indrukwekkende verhaal en raakte vele mensen die stonden te luisteren. Er was mooie muziek. Toen het nummer ‘Mag ik dan bij jou’ van Claudia de Breij werd gezonden, voelde ik me ineens wat verloren en alleen staan tussen al die mensen die gearmd tegen elkaar aan stonden. Precies op dat moment kreeg ik een arm om mijn schouders van een vriendin. Perfecte timing. Direct barstte ik in huilen uit, tranen van ontroering liepen over mijn wangen. Fijn om hier samen te zijn. Jammer dat Frans met zijn vliegcluppie in het Sauerland zit en er niet bij kan zijn.

Dan lopen we met z’n allen het parcours waar alle zakken met lichtjes zijn neergezet. Overal waar je kijkt zijn lichtjes: op iedere stoel van de tribune staat een lichtje, de hele route is afgezet met lichtjes en er is een groot bord met de tekst HOOP, helemaal gemaakt van lichtjes. Overal teksten met hoop, aanmoediging en troost, namen om te herinneren, fleurige tekeningen, foto’s en hartjes. Heel indrukwekkend om hier tussendoor te lopen in het donker. En ik besef: al deze mensen hebben iets met kanker. Of ze hebben het zelf, of ze hebben een familielid die ermee kampt, of ze hebben een dierbare verloren aan kanker. Het geeft een gevoel van saamhorigheid. Kanker is ellendig, maar er komen ook mooie dingen uit voort. Ellende verbindt.

De volgende dag zoek ik op internet naar Samenloop voor Hoop. En wat schetst mijn verbazing? Volgende jaar is het in Doetinchem! Op 2 en 3 juli wordt er op de atletiekbaan in Doetinchem een wandelestafette gehouden van 24 uur om geld in te zamelen voor onderzoek naar kanker. Ik doe mee! Wie sluit zich bij mij aan?

2 Reacties

  1. Hey lieve Dorothe……..Dit blogje van jou ligt er al even….en ik las onderaan sjouw vraag wie er met jou mee wil doen aan de sponsor loop voor hoop 2017………

    Toen ik het las dacht ik………ik wil, als je dat fijn vind, zeker komen kijken………?!
    Wat betreft het meedoen zou ik graag willen weten om welke afstand het dan zou gaan…….kijk ik heb nu een conditie van een lief klein eikeltje maar gelukkig kan ik itt dat eikeltje wel oefenen en trainen 🙂

    Maar vanwege mijn handicap mag de afstand zeker niet te ver zijn…….en in de nacht is voor mij zo en zo niet echt een idee…….

    Wil je mij, als je tijd, zin en energie hebt eens wat meer info sturen hierover?

    Hier bij mij is even een zeer drukke en wat stressvolle periode maar ik mail of bel je zekers nog een keer wat uitgebreider.

    Liefs en groetjes aan Frans van Miss Sunshine

    Geniet van je zomer Dorothe.

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *