Slaapdronken

Ik ben iemand die slecht tegen alcohol kan. Zo kan ik soms al na één glaasje wijn een draaierig hoofd en slappe, elastieken benen ervaren. Het is dan net of de wereld om me heen verdwijnt in een bubbel, de geluiden worden minder hard, ik zie wat wazig en er stromen vreemde zinnen uit mijn mond waar ik geen controle over lijk te hebben. Meestal voel ik me op zo’n moment vrolijk en ongeremd.
Hetzelfde gevoel kan me echter overvallen als ik erg moe ben. Ook dan voel ik me vreemd zweverig in mijn hoofd en is mijn waarneming minder scherp. Mijn coördinatie en reactievermogen zijn beduidend minder als ik overmand ben door vermoeidheid. Slaapdronken is dan ook een begrip dat ik duidelijk herken. Het is letterlijk: dronken zijn van de slaap. Een relaxte staat van zijn waarbij ik niet meer goed op mijn benen kan staan en niet meer helder kan denken.
Laatst reed ik na een gezellige dag samen met familie alleen in het donker naar huis. Het was nog niet eens zo laat, maar ik voelde me plotseling draaierig van de slaap. Ik concentreerde me op de weg. Zolang ik mijn hoofd stil hield ging het goed, maar wanneer ik mijn hoofd over mijn schouder draaide duurde het even voor ik de wereld om me heen weer helder zag. Ik draaide het raampje een stukje open voor wat frisse lucht en zette een pittig muziekje op om mijn brein wat te activeren. De koude lucht bracht me weer wat bij mijn positieven.
Net toen ik Doetinchem wilde binnenrijden, zag ik een politieagent op de weg staan zwaaien met een rood stop bord. Voorzichtig remde ik af. Aan de zijkant van de weg stond nog een agent. Ik draaide het raampje open en hij gebaarde dat ik iets verder door moest rijden. Alcoholcontrole schoot het door mijn hoofd.
En inderdaad. Een vriendelijke agent zei tegen me: ‘wilt u even blazen?’ en hield een soort glas voor mijn mond. Ik verwachtte een pijpje om op te blazen en wilde mijn mond al om de uiteinden klemmen, maar had net op tijd in de gaten dat dat niet de bedoeling was. Ik hoefde alleen van een afstandje in het glas te blazen.
Ik inhaleerde en ademde uit in het glas dat de agent voor mijn mond hield. Althans dat dacht ik. Maar volgens de agent blies ik ernaast. Vol goede moed probeerde ik het nog een keer, maar nu blies ik niet hard genoeg. Bij de derde poging blies ik zo hard als ik kon, maar nu moest ik volgens de agent langer uitblazen.
Inmiddels had zich een kleine file achter mij gevormd. De agent werd een beetje ongeduldig. Hij zei: ‘u draait uw hoofd telkens weg, zo kan ik er niet goed bij.’ Ik was me daar helemaal niet van bewust en bedacht wat voor indruk ik nu op de agent maakte. Hij dacht vast dat ik dronken was. Althans ik kon me goed voorstellen dat hij dat dacht. En dat idee vond ik hilarisch. Ik kreeg de slappe lach en hikte tegen de agent dat ik het echt niet wist hoe ik moest blazen. Ik probeerde nogmaals in het glas te blazen, maar het leek wel of ik helemaal geen controle meer over mijn adem had. Ik kreeg het niet voor elkaar om hard en lang in het glas te blazen. Dat ik de slappe lach had, maakte het alleen maar erger.
Tenslotte kwam er een tweede agent bij, een forse, potige man, die me een ouderwets blaaspijpje onder de neus hield. Ik omklemde het pijpje met mijn lippen en blies zo hard ik kon. Ik zag de agent verbaasd en langdurig naar het schermpje staren en was bang dat het weer niet goed was gegaan met blazen, maar tot mijn verrassing zei hij: ‘het is goed, rijdt u maar door.’
Omdat ik vergeten was de auto in de vrij te zetten, had ik al die tijd met blazen krampachtig de koppeling ingetrapt gehouden. Ik voelde een lichte kramp in mijn voet opkomen en reed ongecontroleerd en met piepende banden weg. Ik schoot weer in de lach. Shit, wat voor belabberde indruk zou ik nu maken. De agenten hadden gedacht dat ik dronken was, en daar hadden ze wel een klein beetje gelijk in. Ik was slaapdronken.

Mochten jullie nu denken dat ik een gevaar op de weg ben en dat je beter niet bij mij in de auto kan stappen, dan kan ik jullie verzekeren dat ik meestal rustig en veilig rijd. Alleen als ik slaapdronken ben, dan zou ik het stuur van mij over nemen als ik jullie was.

1 reactie

  1. Hoi lieve Dorothé,

    Het groepje agenten heeft iig op personeelsfeesten, verjaardagen ed weer wat om te vertellen denk ik 😉

    Enne bij jou in de auto stappen? Of ik dat durf…..alle (slaap)dronken weggebruikers zeggen dat ze nog primaaa kunnen rijden als ze in die staat verkeren dus je bent geen uitzondering. Maar ik denk dat ik in zo’n geval maar een takelwagentje bestel – jij ziet het dan toch niet zo helder – we slepen de auto erop en rijden dan veilig naar huis 😉

    Liefs Carolien

Geef een reactie