Alwin

Al onze acht konijntjes, die inmiddels zijn uitgegroeid tot flinke konijnen met grote, rechtopstaande oren (geen van de jonkies heeft de hangoren van Lana meegekregen), hebben via Stichting Flappus in Zwolle een goed tehuis gevonden met veel ruimte, liefde en een maatje voor gezelschap. Soms sturen de nieuwe eigenaars enkele foto’s naar ons toe om te laten zien hoe ons konijn is terecht  gekomen. Dat vinden we erg leuk.

Om Lana wat meer gezelschap te geven – het is zonder de jonkies om haar heen erg eenzaam voor haar – togen we op een zaterdagochtend richting Zwolle om een leuk maatje voor haar uit te kiezen. Lana was mee en we hadden bedacht dat zij een bepalende stem in de uiteindelijke keuze zou krijgen. Het zou tenslotte haar levensmaatje worden. Er waren twee mannen die haar wel konden bekoren; de lieve, bange Boaz en de dappere Hercules met wat meer pit.

Konijnen zijn net mensen. Als ze andere konijnen ontmoeten is er soms direct een klik, soms vinden ze elkaar lief, soms moeten ze aan elkaar wennen en soms weet je direct dat het nooit wat gaat worden. Lana en Boaz vonden elkaar lief. Bij Lana en Hercules was er direct een pittige confrontatie. Hercules is een dwergkonijn en hij verdween bijna geheel onder de grote Lana toen die, zoals dat gebruikelijk is bij konijnen, op zijn rug ging rijden om de rangorde te bepalen. Maar hij liet zich niet op de kop zitten en probeerde op de rug van Lana te klauteren.

De koppelaarster van de opvang adviseerde ons Boaz te kiezen. Probleem was echter dat wij niet zo’n klik met Boaz hadden. Wij voelden meer voor Hercules met zijn pluishoofdje en zijn pittige karakter. Het werd dus Hercules.

Op de terugweg in de auto zaten ze op advies van de opvang bij elkaar in een hok. Het leek heel goed te gaan, ze lagen bijna tegen elkaar aan. Eenmaal thuis brandde de strijd om te bepalen wie het hoogst in rangorde is echter los. Het bepalen van de rangorde kan een paar dagen duren en het kan er heftig aan toe gaan. Zolang ze elkaar niet verwonden is er niets aan de hand, zo verzekerde de eigenaar van Flappus ons. Rondvliegende haren zijn toegestaan.

Na een week ontdekte ik echter dat Lana allemaal wondjes op haar rug had en dat Hercules haar telkens beet als hij op haar rug probeerde te rijden. Dat was niet acceptabel. Als dit zo zou blijven moest Hercules terug naar de opvang. Toch had ik het gevoel dat ze elkaar wel mochten. Ze lagen soms ook lief tegen elkaar aan en knabbelden dan gezamenlijk aan een worteltje.

Ik had het gevoel dat Hercules veel had meegemaakt in zijn jonge bestaan. Hij vond het moeilijk om zich over te geven en vertrouwen te hebben in het leiderschap van Lana. Hij was bang. Hij had geleerd dat vechten de beste verdediging was. Hij voelde strijdlustig. Ik had het idee dat onze lieve, relaxte Lana hem kon helpen om vertrouwen te krijgen, om zachtaardiger te worden en te ontspannen. Ik had een zwak voor hem en vond het moeilijk om hem terug te brengen.

Als eerste maatregel veranderden we zijn naam van Hercules in Alwin. We vonden dat de naam Hercules een verkeerde energie uitzond. Het riep teveel een beeld op van Hercules, de Romeinse god van strijd en overwinning, en wakkerde daardoor de vechtlust in huis aan, terwijl we juist wilden dat Lana een echt vriendje zou krijgen. Daarom doopten we Hercules om in Alwin, dat edelmoedige vriend betekent. We vonden dit beter passen bij het doel waarvoor hij in huis was gekomen en hoopten dat hij hierdoor van strijdlustig in zachtmoedig zou veranderen.

We besloten een ultimatum te stellen. Resoluut vertelden we de konijnen dat Alwin zou worden teruggebracht als ze binnen een week geen vriendschap hadden gesloten. Van Alwin verwachtten we dat hij Lana ging wassen. Hij moest laten zien dat hij zijn nieuwe naam eer aandeed. Als Lana wilde dat Alwin zou blijven, moest ze als teken op haar zij gaan liggen. Als ze dat niet deed, zouden we dat beschouwen als een teken dat ze het niet zag zitten met Alwin en liever een ander vriendje had.

Al vijf minuten na het indringende gesprek, ging Lana op haar zij liggen, iets dat ze zelden doet. Lana koos dus toch voor Alwin. Kort daarop begon Alwin, nog enigszins aarzelend aan het oor van Lana te likken. Dit was het begin van hun vriendschap. Nu liggen ze samen te slapen en wassen liefdevol elkaars vacht. We hopen dat ze nog lang en gelukkig bij elkaar kunnen zijn.

Dieren begrijpen meer dan je denkt en reageren sterk op wat de baasjes uitzenden.

IMG_20170809_190939 IMG_20170823_180653 IMG_20170824_163502

2 Reacties

Geef een reactie